Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
zgruchotać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}gruchotać I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zgruchotać — dk IX, zgruchotaćoczę (zgruchotaćocę), zgruchotaćoczesz (zgruchotaćocesz), zgruchotaćocz, zgruchotaćał, zgruchotaćany pot. «połamać, rozbić na drobne kawałki; zmiażdżyć, zdruzgotać» Zgruchotana kość przedramienia. Lody zgruchotały okręt.… … Słownik języka polskiego
gruchotać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, gruchotaćoczę || gruchotaćocę, gruchotaćocze || gruchotaćoce, gruchotaćany {{/stl 8}}– zgruchotać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} rozbijać coś na drobne kawałki, powodując hałas; druzgotać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
miazga — ż III, CMs. miazgazdze, blm «bezkształtna, spoista masa powstała zwykle na skutek rozbicia, zgniecenia, stłuczenia czegoś» Miazga owocowa. Zbić, rozbić, zgnieść, zgruchotać coś na miazgę. ∆ anat. Miazga zęba a. miazga zębowa «miękka, silnie… … Słownik języka polskiego
strzaskać — dk I, strzaskaćam, strzaskaćasz, strzaskaćają, strzaskaćaj, strzaskaćał, strzaskaćany «rozbić w kawałki, zmiażdżyć, zgruchotać, roztłuc» Drzewo strzaskane piorunem. Noga strzaskana kulami. Strzaskane szyby, meble, obrazy. Nie dziękuj, wyznam ci… … Słownik języka polskiego
zdruzgotać — dk IX, zdruzgotaćoczę a. zdruzgotaćocę, zdruzgotaćoczesz a. zdruzgotaćocesz, zdruzgotaćocz, zdruzgotaćał, zdruzgotaćany «rozbić na drobne kawałki; skruszyć, strzaskać, zmiażdżyć, zgruchotać» Piorun zdruzgotał stare drzewo. Zdruzgotany pomnik.… … Słownik języka polskiego
